Pandemi öncesinde vaktimin büyük bölümünü dışarda geçirmeme rağmen yazmaya da vakit ayırmış olduğumu şaşkınlıkla anladım. Son bir yıldır evden çalışmanın verdiği rahatlıkla üretkenliğimin artış göstermesini umarken paylaşmayı yavaşlatmış olduğumu fark ediyorum. Bugün 1000. kez birlikte olmanın heyecanını hissederek verimliliği elden bırakmamam gerektiğini düşünüyorum. Rehavete kapılmanın yansıması, uzun süre çalışmayan araç misali, gerçek ortamlara dönüş yolculuğunun geç başlamasına, yavaş ivmelenmesine sebep olacaktır.Ortam ve zamanın tek düzlemde birleştiğini sezerek, yaşamın ve hareket alanımızın neredeyse nokta gibi tanımlandığının bilinci içindeyiz. Boyutsuz küre içinde bulunmanın getirmiş olduğu kısıtlayıcı etki, sıkıntı sınırlarımızı zorlamaktadır. Zorunlu fedakarlık yaparak tükenmek yerine cam tavanı yok etmenin seçeneklerini değerlendirmeliyiz. Dayanıklılık testinden başarı ile çıkacağımızdan kuşkum olmadığı gibi, alışkanlıklarımızı da unutacağımızı düşünmüyorum. Tedirgin şekilde beklemenin yerine edinimlerimizi sürdürebilmenin önemini kavramalıyız. Teknolojinin sağlamış olduğu imkanları öğrenmenin aracı olarak konumlandırılmalıyız. Kurumsal aşırı kontrol ve güvensizlik zaten gerilmiş olan bağları koparacaktır.
Böyle bir dönemde sihirli bir formülün var olmadığı nettir. Diğer yandan kendimize soluk aldırabilecek, tutum ve davranışlar benimseyebiliriz, yenilikleri kucaklamak çıkış yolu olabilir. Sizlerle birlikteliğin devamlılığının umutlarımı yeşil tutacağı kuşkusuzdur. 130,000 üzeri görüntüleme ile bana cesaret veriyorsunuz. Sizlerden aldığım olumlu bildirimler ile daha nice 1000. paylaşımlarda bulunmak dileğiyle esen kalın.
